Welkom

Mijn naam is Sarah, ik ben diëtiste met een voorliefde voor de vrouwelijke hormonale gezondheid.

Ik ben mama van Rube en June, 2 tieners die er ondanks endometriose toch gekomen zijn.

Een ochtendwandeling met onze border collie Lou, de lente- en herfstzon, pure chocolade met hazelnoten, versgemaakte sushi en eigenlijk… als ik eerlijk ben: eten in het algemeen zijn dingen waar ik warm van word.

Ik werd diëtiste net omdat ik zo van eten hou. Maar tijdens mijn opleiding merkte ik dat ik mijn eigen liefde voor eten in vraag begon te stellen. Was het wel normaal dat ik zo graag at? Moest ik het eigenlijk als diëtiste niet gewoon alle ongezonde dingen bannen, ookal vond ik ze lekker? Het was een verwarrende periode.

Onmiddellijk na mijn studies ging ik alleen wonen in het hartje van Leuven. Een kleine studio in een klein straatje niet ver van de Oude Markt. Ik werkte als diëtiste in een afslankcentrum en verkondigde wat ik geleerd had: beperk ongezonde voeding en eet meer gezonde dingen.  Zelf at ik 's middags voorbeeldig een soep of een slaatje met kip ‘s. Niet omdat ik daar dan zoveel zin in had, wel omdat ik vond dat het zo hoorde als diëtiste.

Als ik dan naar huis reed en nadacht over wat ik wilde eten (en geloof me, ik dacht meer dan 80% van de tijd aan eten), voelde ik me een hypocriet. Ik wilde eten waar ik zin in had. En ik had niet altijd zin in die "gezonde dingen". Het voelde alsof ik geen karakter had, het voelde verkeerd dat ik niet koos om mijn lichaam enkel de allergezondste dingen te geven. 

Ik voelde me fake, een verrader, … Ik moest wel een slecht persoon zijn.

Al die emoties haalde me naar beneden. Ik werd heel hard voor mezelf, vond mezelf zwak. Maar tegelijkertijd lukte het me niet om te doen wat ‘hoorde’. En mijn oplossing? Wel… om me een klein beetje beter te voelen, zette ik me ‘s avonds met een zak chips voor de televisie en at die leeg. Zonder dat het me smaakte, ik moest het gewoon hebben.

Uiteraard was ik nadien teleurgesteld in mezelf, gaf ik mezelf onder mijn voeten en voelde ik me alleen maar slechter en kwam in dat eerste jaar na mijn studies 10kg aan.

Het duurde jaren voor ik dit patroon kon doorbreken. In die periode ben ik op wilskracht vaak gewicht verloren  met heel restrictieve diëten. Maar van zodra er even iets gebeurde in mijn leven, kon ik dat strenge dieet niet meer volhouden, herviel in mijn sh*tty gedachtestroom en f*ck it eten en kwam ik gewoon weer aan.

Het heel streng zijn voor mezelf, uitte zich ook op andere aspecten in mijn leven: op mijn werk en in de opvoeding van mijn kinderen.

Ik kan je één ding vertellen: ik was heel ongelukkig. Het was nooit goed genoeg. Wat ik ook deed.

Hoe ik hieruit geraakt ben en iemand geworden ben die weer kan genieten van lekker eten terwijl ik zorg draag voor mijn lichaam, is wat er jou zal helpen om jouw levensstijl voorgoed aan te passen aan PCOS. Op een liefdevolle manier voor jezelf.

En je helpt er niet alleen jezelf mee, maar ook je (toekomstige) kinderen: hoe jij jezelf behandelt, hoeveel vertrouwen je hebt in jezelf, leef je voor aan je hen.

Wil je je (toekomstige) kinderen doen opgroeien tot gezonde jongvolwassenen die vol zelfvertrouwen in het leven staan? Begin dan bij jezelf zodat je het voorbeeld te geven.

Ik heb een ontzettende leerhonger en zal nooit stoppen met mij bij te scholen. In 2017raakte ik tijdens een korte opleiding rond vrouwelijke hormonale gezondheid zo gefascineerd, dat ik me steeds verder wilde verdiepen. 

De ene na de andere nationale en internationale opleiding volgde ik. Ik werd PCOS diëtiste, lifecoach, kinderwensconsulent en verdiep me in elke studie en boek dat gaat over vrouwelijke hormonale gezondheid.

Al deze kennis gebruik ik elke dag om mijn cliënten te begeleiden om de beste versie van zichzelf te worden tijdens individuele sessies of via mijn online programma 'PCOS de Baas'.